Ayakashi: Japanese classic horror

Różnorodność japońskiej animacji pozwala nam nieraz wybierać między pozycjami ambitnymi, tymi które są po prostu piękne, bądź tymi, które zasługują na uznanie pod względem fabularnym. „Ayakashi” to nazwa własna jednej z masek teatru noh, symbolizującej bóstwo lub ducha, opętanego przez ciemne moce. Właśnie o tym opowiada anime Ayakashi: Japanese classic horror. Seria składa się z trzech części, z czego dwie są ekranizacjami znanych sztuk kabuki. Poszczególne części zostały stworzone przez różne zespoły, jednak wszystkie łączy myśl przewodnia anime.

Całe anime podzielone jest na trzy odrębne całości. Pierwsza z nich opowiada historię napisaną przez Tsuruyę Nanboku IV z 1825r. Tokaido Yotsuya Kaidan. Od początku towarzyszyła jej mroczna aura, ponieważ z każdym wystawieniem wiązały się tragiczne wydarzenia dotykające artystów. Koniec końców powstała nawet legenda o klątwie ciążącej nad tą sztuką. Ciekawostką jest fakt, że opowieść opiera się na prawdziwej historii mówiącej o czarującym mężczyźnie, zwanym Tamiya Iemon, który zakochał się w pięknej Oiwie i pragnął pojąć ją poślubić. Ojciec dziewczyny nie zgadza się i zostaje zabity przez Iemona. Oiwa poślubia chłopaka, a on przysięga, że pomści zabójców jej ojca. Jednak po jakimś czasie, kiedy związek młodych zaowocował dzieckiem, Iemon postanawia porzucić Oiwe, by poślubić młodszą i bogatszą kobietę, natomiast nowa wybranka Iemona podrzuca kobiecie „lekarstwo”. Oiwa zostaje trwale oszpecona przez specyfik i popełnia samobójstwo, wcześniej poprzysięgając zemstę na rodzie Iemona.

Druga część anime opowiada o sokolniku, który zakochał się z wzajemnością w księżniczce. Jest to miłość zakazana, przez co dziewczyna popełnia samobójstwo. Mamy tutaj styczność z niezwykłą mieszanką zjawisk nadprzyrodzonych, potworów i duchów. Jest to adaptacja sztuki z 1917r. zatytułowanej Tenshuu Monogatari, autorstwa Kyoka Izumiego.

Ostatnia, trzecia część, nie posiada pierwowzoru i mówi o mieście, którego mieszkańcy narazili się kociemu demonowi. Jest to tylko wstęp do osobnego anime: Mononoke.

Całokształt serii jest utrzymany w bardzo dynamicznej i pięknej oprawie graficznej. Każda z części jest inna, a jednocześnie połączona z resztą klimatem animacji. Całość prezentuje się nadzwyczaj oryginalnie i jest stanowczo warta obejrzenia.