Najważniejszą rzeczą jaka trzeba wiedzieć o Ukiyo-e (jap. "obrazy przepływającego świata") to to, że jest jednym z trzech filarów kultury ukiyo. Pozostałymi dwoma były: literatura kibiyoshi oraz teatr kabuki. Kolejna ważną informacją o tym nurcie jest to, że można podzielić je na 4 okresy.
Pierwszy okres datuje się na 657 - 1763 rok. Wtedy używano tylko koloru czarnego, potem dodano czerwień. Dzięki temu zabiegowi powstały kolorowe drzeworyty.
Drugi okres zaczyna się w roku 1765, kończy się 1806, a cechuje się powstaniem Nishiki-e, czyli drzeworytami ukiyo-e. I tutaj warto wspomnieć czym jest technika drzeworytu. A jest to technika graficzna należąca do druku wypukłego. Odbitkę uzyskaną ta technika również nazywa się drzeworytem. W okresie tym popularne stały się kalendarze z obrazami. Powstały realistyczne obrazy z kobietami i aktorami. Jednak najważniejszym osiągnięciem tego okresu jest wynalezienie techniki wielobarwnego druku oraz lepszego papieru! Dokonał tego artysta Harunobu Suzuki i dzięki jego wynalazkom ukiyo-e rozwinęło się intensywnie.
Trzeci okres, który przypada na 1807 - 1858 rok przywitał dwóch wielkich artystów i ich dzieła - Hokusai Katsushika zaprezentował "Trzydzieści sześć widoków góry Fuji", a Hiroshige Utagawa "53 stacje na gościńcu Tokaido". Drzeworyty powstały wraz z popularyzacją podróży tym okresie, a dzięki artystą nastąpił rozwój ukiyo-e z pejzażami.
Wraz z ostatnim okresem (1859 - 1912) przychodzi ważne wydarzenie historyczne Japonii, a mianowicie koniec izolacji! Groteskowe obrazy z teatru powstawały, gdy sytuacja w kraju nie była jeszcze ustabilizowana. Za to niezwykłą popularnością wśród obcokrajowców cieszyły się obrazy Yokohama (Yokohama-e).
Ostatnią rzeczą, z którą się z Wami podzielę są odmiany techniczne:
-sumizuri-e: pierwsze drzeworyty ukiyo-e, czarno-białe
-tan-e: 1680-1720, ręcznie kolorowane odbitki
-beni-e: zwane także czerwonymi obrazami (od barwy dominującej), również ręcznie kolorowane
-benizuri-e: przewaga różu
-nishiki-e: tzw. obraz brokatowy (od szczególnej połyskliwości), wykorzystywano do 10 farb drukarskich, odbitkę posypywano proszkiem srebrnym, złotym lub sproszkowaną macicą perłową
-urushi-e: odbitki również połyskujące dzięki zmieszaniu czarnej farby drukarskiej z klejem o lekkim połysku (efekt przypomina lakę).
A teraz zaczerpnijmy kanonu:
Hokusai Katsushika "Trzydzieści sześć widoków góry Fuji" oraz Hiroshige Utagawa "53 stacje na gościńcu Tokaido"
Tōshūsai Sharaku Aktor teatru kabuki, Oniji Ōtani II, 1794 rok oraz Utamaro Kitagawa Ase o fuku onna, 1898
Ukiyo-e są niesamowitym przykładem odrębności azjatyckiej kultury i sztuki od europejskich form. Jednakowoż stały one inspiracją dla wielu artystów europejskich oraz amerykańskich. Drzeworyty japońskie posiadają niepowtarzalny klimat i nastrój, coś czego potrzeba w poszukiwaniu egzotyki w życiu codziennym. Są dla mnie momentem ucieczki od mistrzów renesansowych czy abstrakcyjnych form sztuki współczesnej. Mam nadzieję, że i dla Was ukiyo-e staną się inspiracji, czy ucieczką od codzienności. :)