Colorful - Kolory życia

 – Bo Makoto ma szklane, wrażliwe serduszko.
– Szklane serduszko już dawno byłoby rozbite!
cytat z filmu Colorful

Rodzina, przyjaciele, szkolni znajomi i ich tajemnice - czy łatwo jest zrozumieć drugiego człowieka? Czy można oceniać na podstawie plotek lub płytkich obserwacji? Jak zmienić to, co wydaje się być nieodwracalne? Ile czasu oraz motywacji potrzeba, by poukładać życie? Myślę, że te pytania nie są obojętne dla wielu ludzi, tak jak nie są obojętne dla głównego bohatera filmu.

Dusza, która nie ma głosu, ma nieznaną postać i nie pamięta o swoim wcześniejszym życiu - z takim niesprecyzowanym bytem spotykamy się na samym początku. Błąka się ona w nieznanym miejscu, spotykając na swojej drodze chłopca, który ogłasza mu, że wygrał szczęśliwy los na loterii. Ma prawo wrócić do kręgu reinkarnacji i zacząć jeszcze raz. Ląduje w ciele zbyt niskiego gimnazjalisty, Makoto Kobayashiego, który połknął zbyt dużo tabletek nasennych. Jeśli dusza chce się odrodzić, musi sobie przypomnieć ciężki grzech, który popełniła. To będzie długa i trudna droga, przeciskanie się przez własne i cudze sekrety, małe grzeszki i duże grzechy, winy, błędy, raniące słowa i wspomnienia, które rozłażą się niczym zatęchłe trupy w szafie. Ze zwykłym życiem normalnego, dorastającego chłopca niezwykle łatwo jest się utożsamić każdemu, a w szczególności osobom, które dzielą z nim wspólne doświadczenia. Tę gorzką historię mogłabym polecić wszystkim, jako wspaniałą naukę i motywację. Należy jednak zaznaczyć, że jest to pozycja dla osób lubiących klimaty obyczajowych książek, ze szczególnym zwróceniem uwagi na psychologiczne aspekty postaci.

Film został nakręcony na podstawie noweli napisanej przez Eto Mori oraz wyprodukowany w 2010 roku. Użyto w nim animacji rotoskopowej, czyli dokonano animacji na bazie kadrów kręconych z udziałem aktorów. Przez to mimika i ruchy postaci są naprawdę realistyczne i oddają ich uczucia, a tła również są bardzo szczegółowe. Uważam także, że do poważnego tematu, który został podjęty w filmie, taka animacja jak najbardziej pasuje. Kładzie nacisk na realia codzienności, które są tu ważne i nadają scenom prawdziwości. Jeśli chodzi o oprawę muzyczną osobiście uważam, że wypada słabo na tle całej produkcji. Nie można jednak powiedzieć, by ją niszczyła – raczej jest przeciętna i nie rzucająca się w uszy :)

Colorful zdobył nagrodę Wspaniałej Animacji oraz został nominowany do Animacji Filmowej Roku w 34. rozdaniu Nagród Japońskiej Akademii Filmowej. Wygrał również w kategorii Nagroda za Film Animowany w 65. rozdaniu Nagród Filmowych Mainichi. Poza granicami Japonii zdobył uznanie na francuskim Annecy International Animated Film Festival w 2011 roku, dostając Nagrodę Publiczności oraz Specjalne Wyróżnienie.

Ból dorastania i zagubienie, które towarzyszą Makoto są wielkim wyzwaniem. Egoistyczna natura ludzka stara się go chronić przed rozbiciem, jednak w rzeczywistości przysparza ona cierpień samemu chłopcu, jak i ludziom wokół niego. Gorejące emocje wybuchają przez nieodpowiednie słowa, a czyny są podejmowane w gwałtowny sposób. Każda kolejna informacja jest zbyt ciężka do zniesienia i pozostawia po sobie niesmak oraz morze łez. Jednak w całym tym bólu można odnaleźć nadzieję, a perspektywa widzenia świata zależy przecież od nas samych.